آیا افسردگی می‌تواند موجب ریزش مو شود؟

تیترآنی:کارشناسان برخی شواهد را یافته اند که نشان می دهد برخی علائم افسردگی ممکن است با ریزش مو ارتباط داشته باشند.

افسردگی اغلب شامل پریشانی عاطفی همراه با علائم جسمانی مانند خستگی، درد، و مشکلات گوارشی می شود.

اگر متوجه علائم افسردگی شده و همچنین با ریزش مو مواجه هستید، شاید این پرسش برای شما مطرح شود که آیا ریزش مو نیز یکی دیگر از نشانه ها یا عوارض جانبی افسردگی است یا خیر.

در شرایطی که شواهدی وجود ندارند که نشان دهنده تاثیر مستقیم افسردگی بر ریزش مو باشند، اما این شرایط ممکن است نقشی غیر مسقیم در نازک شدن تارهای مو داشته باشد. البته، افزایش چشمگیر یا ناگهانی در ریزش مو می تواند منبع جدیدی از استرس یا عامل بدتر شدن خلق و خوی گرفته شما باشد.

چگونه افسردگی ممکن است در ریزش مو نقش داشته باشد

کارشناسان برخی شواهد را یافته اند که نشان می دهد برخی علائم افسردگی ممکن است با ریزش مو ارتباط داشته باشند.

مطالعه ای در سال 2012 پیوندهای احتمالی بین ریزش مو و علائم افسردگی در 157 زن که در سنین مختلف قرار داشتند را بررسی کرد.

پژوهشگران پرسش هایی درباره موارد زیر را با این افراد مطرح کردند:

– نوع مو

– رنگ مو

– استفاده از شامپو، شانه یا برس، و دفعات رنگ کردن مو

– داروهای مصرفی فعلی

– شرایط سلامت زمینه ای مرتبط با ریزش مو

– علائم افسردگی

– روابط شخصی

از زنانی که با آنها مصاحبه شده بود، 54 درصد گفتند که ریزش مو را تجربه کرده اند. در شرایطی که 29 درصد آنها دو یا تعداد بیشتری از علائم افسردگی را گزارش کردند، 38 درصد زنانی که ریزش مو را تجربه می کردند دارای حداقل دو علامت کلیدی افسردگی نیز بودند:

– خلق و خوی همواره گرفته یا ناراحت

– کاهش علاقه و لذت بردن از فعالیت های منظم و زندگی روزانه

– خستگی و انرژی کم

همچنین، نویسندگان مطالعه اشاره داشتند زنانی که در دهه دو و سوم زندگی خود قرار داشتند، احتمال بیشتری داشت علائم افسردگی و ریزش مو را تجربه کنند.

این مطالعه مشخص نکرد که افسردگی به واقع موجب ریزش مو می شود. همچنین، پژوهشگران دلایل پزشکی احتمالی ریزش مو را رد نکرده بودند. با این وجود، نتایج نشان می دهند که تغییرات در خلق و خو، مانند افسردگی، ممکن است با ریزش مو مرتبط باشند.

نقش استرس

استرس یک دلیل شناخته شده نازک شدن تارهای مو است. در حقیقت، استرس می تواند در سه نوع ریزش مو نقش داشته باشد:

– تلوژن افلوویوم

– تریکوتیلومانیا، یا اختلال کشیدن و کندن مو

– آلوپسی آره‌آتا

افسردگی و استرس یکسان نیستند. اما استرس می تواند یک عامل موثر در افسردگی باشد. تغییرات ناگهانی و ناخواسته در زندگی و چالش های مداوم در زندگی می توانند استرس فرد را افزایش دهند.

محرک ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

– طلاق

– از دست دادن شغل

– مرگ یکی از عزیزان

– استرس کاری

– مشکلات خانوادگی

– شرایط سلامت مزمن یا جدی

اگر مقابله و کنار آمدن با این عوامل استرس‌زا برای شما دشوار باشد، پریشانی عاطفی می تواند بدتر شده و در نهایت به افسردگی منجر شود.

همچنین، افراد بسیاری متوجه ریزش مو طی چند هفته یا ماه پس از زایمان می شوند. به گفته آکادمی درماتولوژی آمریکا، ریزش مو پس از زایمان شرایطی بسیار رایج است. اما پس از چند ماه تا یک سال، به احتمال زیاد رشد موی فرد به شرایط عادی خود باز می گردد.

اما تردیدی نیست که زایمان و بچه‌دار شدن رویدادی استرس‌زا در زندگی محسوب می شود.

چه استرس معمول زمانی که در تلاش برای سازگار کردن خود با نوزاد هستید و چه افسردگی پس از زایمان را تجربه می کنید، یک تراپیست می تواند به بررسی و کشف درمان های مفید و پشتیبانی از شما کمک کند.

درباره قرص های پیشگیری از بارداری چطور؟

برخی افراد که از قرص های ضد بارداری هورمونی استفاده می کنند، علائم افسردگی را گزارش می کنند.

اگر با احساس افسردگی در زمان مصرف قرص های ضد بارداری مواجه هستید، می توانید با یک پزشک درباره توقف مصرف این قرص ها برای کمک به بهبود خلق و خوی خود صحبت کنید. وقتی بدن با تغییر در هورمون ها سازگار می شود، ممکن است متوجه مقداری ریزش مو یا نازک شدن تارهای موی خود شوید.

در شرایطی که تشخیص دلیل دقیق ریزش مو همواره آسان نیست، اما بی تعادلی هورمونی به احتمال زیاد در اینجا مسئول است. به طور معمول، این نوع ریزش مو موقتی است.

داروهای ضد افسردگی نیز ممکن است نقش داشته باشند

پژوهش ها نشان داده اند که برخی داروهای ضد افسردگی می توانند احتمال ریزش مو را افزایش دهند.

مطالعه ای بزرگ در سال 2018 داده های 8 ساله از مجموع 1,025,140 کاربر جدید از داروهای ضد افسردگی مختلف را مورد بررسی قرار داد. داروها شامل مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین، مهارکننده های بازجذب سروتونین-نوراپی‌نفرین، و بوپروپیون، نوع جدیدی از داروهای ضد افسردگی که به عنوان یک مهارکننده بازجذب نوراپی‌نفرین-دوپامین شناخته می شود، بودند.

بوپروپیون (ولبوترین، آپلنزین) با بیشترین میزان خطر ریزش مو مرتبط بود، در شرایطی که پاروکستین کمترین خطر را ایجاد می کرد.

همچنین، این مطالعه اشاره داشت که سرترالین (زولوفت) بیشتر از دیگر داروهای ضد افسردگی تجویز شده است. این یافته شایان توجه است زیرا چند مطالعه از جمله مطالعه هایی در سال های 2016، 2015 و 2005 نشان داده بودند که این داروی ضد افسردگی می تواند موجب ریزش مو شود.

یک مطالعه موردی در سال 2013 نشان داد که فلوکستین (پروزاک)، سرترالین، و پاروکستین همگی با ریزش مو مرتبط بوده اند.

پژوهشگران اشاره داشتند که ریزش مو لزوما یک عارضه جانبی داروهای ضد افسردگی نیست. با این وجود، این می تواند عاملی قابل تامل باشد، به ویژه زمانی که بیشتر دلایل دیگر رد شده اند.

دلایل بالقوه دیگر

ریزش مو می تواند به چند دلیل رخ دهد. از دلایل شایع می توان به موارد زیر اشاره کرد:

– الگوهای ظاسی ارثی، که می تواند افراد از هر جسنیتی را تحت تاثیر قرار دهند

– روند پیری

– تغییرات هورمونی مرتبط با بارداری یا یائسگی

– استرس یا تروما، از جمله بیماری و عمل جراحی

– کرم حلقوی

– سوریازیس

– برخی داروها

– کاهش وزن

– کمبود مواد مغذی

– برخی مدل های مو

بیماری های تیروئید، مانند کم‌کاری تیروئید نیز می توانند موجب ریزش مو شوند. کم کاری تیروئید به واسطه تولید کمتر از حد معمول هورمون ها توسط غده تیروئید شکل می گیرد.

این شرایط می تواند به بروز علائمی شبیه به علائم افسردگی از جمله موارد زیر منجر شود:

– کمبود انرژی

– افزایش وزن

– خستگی

– دشواری در پردازش یا یادآوری اطلاعات

به طور خلاصه، در شرایطی که امکان دارد هم به یک بیماری تیروئید و هم افسردگی مبتلا باشید، ممکن است ریزش مو و علائم شبه افسردگی را به دلیل کم کاری تیروئید نیز تجربه کنید.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم

بهترین اقدام در مورد هر گونه ریزش مو مراجعه به یک متخصص پوست و مو است.

اگر حتی به افسردگی مبتلا هستید، ریزش مو اغلب به دلایل دیگری رخ می دهد. بدون درمان مناسب، شما می توانید تداوم ریزش مو را تجربه کنید.

از آنجایی که ریزش موی چشمگیر می تواند موجب استرس و گرفتگی خلق و خو شود، ریزش موی مداوم می تواند احساس افسردگی را هرچه بیشتر تقویت کند.

اگر متوجه موارد زیر شده اید مراجعه به پزشک بهترین گزینه است:

– نفخ یا تغییرات در وزن

– مشکلات حافظه و تفکر

– خستگی

– مشکلات خواب

– بی قراری، عصبی بودن یا تحریک پذیری

– شکنندگی ناخن ها یا مو

– خشکی یا نازکی پوست

– ضعف عضلانی

– تکه های خارش‌دار یا پوسته پوسته روی پوست، به ویژه روی پوست سر

– ریزش مو در سراسر بدن

– تعداد زیاد تارهای مو روی بالش یا در راه آب دستشویی، شانه یا برس

– قسمت های بی مو روی سر