تیترآنی:در حالی که مشخص شده است ورزش درمانی برای بیماران مبتلا به نارسایی قلبی با عملکرد قلب پایین یک راه حل موثر است، میزان و شکل ورزش که اثرات مطلوب را به همراه دارد هنوز نامشخص است.
به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیکال اکسپرس، در تحقیقی برای درک اینکه چگونه فشار اکسایشی ناشی از ورزش بر بیماران مبتلا به نارسایی قلبی تأثیر می‌گذارد، محققان دانشگاه اوساکا ژاپن نشان دادند بیمارانی که تحت تست ورزش قلبی ریوی قرار گرفته و افزایش فشار اکسایشی را نشان دادند، تشخیص بیماری شأن ضعیف‌تر بود.
«آتسوشی شیباتا»، سرپرست تیم تحقیق، می‌گوید: «این نتایج نشان می‌دهد که برای بیماران مبتلا به نارسایی قلبی، هر نوع ورزشی ممکن است مؤثرترین ابزار تشخیص نباشد.»
وی در ادامه می‌افزاید: «ما باید بدانیم چه نوع ورزش و به چه میزان برای هر بیمار مناسب است و اندازه گیری سطح فشار اکسایشی امیدوارکننده است.»
محققان در این مطالعه، از ماه ژوئیه ۲۰۱۳ تا مارس ۲۰۱۵، ۹۴ شرکت کننده را از لحاظ برنامه توانبخشی قلبی مورد بررسی قرار دادند.
مقدار متابولیت های اکسیژن واکنشی دیاکرون (d-ROM)، که نشان دهنده فشار اکسایشی است، از نمونه‌های خون بیمار قبل و بعد از انجام تست ورزش قلبی ریوی گرفته شد. این گروه Δd-ROM را به عنوان تغییر در مقادیر d-ROM قبل و بعد از آزمایش تعریف کردند و سپس رابطه آن را با تشخیص بیماری بررسی کردند.
در طول دوره پیگیری، نتایج نشان داد که مرگ و میر به هر علتی در گروه Δd-ROM مثبت نسبت به گروه Δd-ROM منفی به طور قابل توجهی بیشتر بود و بستری مجدد برای نارسایی قلبی نیز در گروه Δd-ROM مثبت به میزان چشمگیری بیشتر بود. این رابطه بدون در نظر گرفتن سایز بدن یا تحمل ورزش، یک عامل تشخیصی ثابت باقی ماند.
ورزش ممکن است برای بیماران مبتلا به نارسایی قلبی زمانی که قابلیت آنتی اکسیدانی را افزایش و فشار اکسایشی را کاهش می‌دهد، مفید باشد، اما این مطالعه نشان می‌دهد که اگر فشار اکسایشی را بیشتر افزایش دهد، ممکن است مضر باشد.
محققان اذعان می‌کنند که برای تطبیق ورزش درمانی برای بیماران مبتلا به نارسایی قلبی، لازم است نشان داده شود که سبک ورزش و فشار اکسایشی ناشی از میزان ورزش، مؤثرتر از ورزش درمانی معمولی است.
