تیترآنی: توصیه استاندارد برای کاهش اضافه وزن این است که کمتر غذا بخورید و بیشتر تحرک داشته باشید. این شعار کاهش وزنی است که پزشکان برای چندین دهه از آن استفاده می کنند. پس چرا چاقی رو به افزایش است؟ در حال حاضر، گروهی از پزشکان و دانشمندان چاقی استدلال می‌کنند که محدودیت کالری می‌تواند بیشتر مضر باشد.
دکتر دیوید لودویگ، استاد تغذیه در دانشکده بهداشت عمومی هاروارد می گوید: «بدن زمانی که افراد کمتر غذا می‌خورند، مقاومت می‌کند.» وی خاطرنشان کرد: «محدود کردن کالری نه تنها باعث گرسنگی بیشتر افراد می شود، بلکه متابولیسم را نیز کند می کند.» در حالی که برخی افراد می توانند در کوتاه مدت وزن کم کنند، تعداد بسیار کمی می توانند گرسنگی خود را نادیده بگیرند و با مشکلات متابولیک مبارزه کنند تا کاهش وزن خود را حفظ کنند.
پیشنهاد تازه محققین این است که شمارش کالری را متوقف کنید و فقط کربوهیدرات ها را کاهش دهید تا سطح انسولین خود را کنترل کنید. شما می توانید انسولین را به عنوان خوراک نهایی سلول های چربی در نظر بگیرید. انسولین زیاد، سلول های چربی را برای ذخیره کالری برنامه ریزی می کند. بنابراین کالری زیادی در جریان خون وجود ندارد و به همین دلیل گرسنه می شویم.
رژیم های کم کربوهیدرات در سال های اخیر به طور فزاینده ای محبوب شده اند که اغلب شامل حذف کربوهیدرات های تصفیه شده، از جمله نان، برنج و شیرینی ها است. تمرکز بر روی پروتئین و چربی های سالم مانند میوه ها و آجیل است. رژیم محبوب کتوژنیک شکل شدیدتری است که کربوهیدرات ها را بین ۳۰ تا ۵۰ گرم در روز محدود می کند. تحقیقات بیشتر نشان داده است که رژیم های غذایی کم کربوهیدرات نه تنها موثر، بلکه پایدار هستند.
وقتی کربوهیدرات ها را محدود می کنید، بدن در سوزاندن چربی های خود بسیار خوب عمل می کند چراکه قند زیادی برای سوختن ندارد. زمانی که افراد رژیم غذایی خود را با محدود کردن کربوهیدرات ها، خوردن مقادیر متوسط پروتئین و دریافت چربی پیش می گیرند، احساس سیری می کنند و به طور طبیعی کالری را بدون نیاز به شمارش آنها محدود می کنند.
مطالعات نشان داده است که افرادی که رژیم‌های کم کربوهیدرات دارند می‌توانند بیش از ۱۰ درصد وزن بدن خود را از دست بدهند و آن را حفظ کنند. پزشکان اغلب تصور می کنند که افراد اضافه وزن دارند، زیرا بیش از حد غذا می خورند یا قدرت اراده پایینی دارند. این رویکرد، سرزنش را از بیمار دور می کند و به چاقی به عنوان یک مشکل بیولوژیکی نگاه می کند و بر تنظیم هورمون انسولین تمرکز دارد.
