تیترآنی: صحبت ما با متولیان امر تولید در مازندران است که چرا باید با توجه به گذشت 6 ماه از راهاندازی قرارگاه تولید گوشت مرغ در استان اما همچنان شاهد افزایش قیمت بیرویه و بی سر و سامانی تولید گوشت مرغ، نهادههای دامی، لبنیات، سبوس و سایر نهادههای دامی در استان باشیم؟
قیمت مرغ که از مدتها قبل در بازار چند نرخی شده بود، مجددا روند صعودی به خود گرفته و در حال حاضر قیمت مرغ در مراکز خرده فروشی به ۳۵ هزار تا ۴۰ هزار تومان و یا گاهی بیشتر هم میرسد.
این افزایش قیمتها در حالی است که نرخ مصوب مرغ ۲۴ هزار و ۹۰۰ تومان است و همچنین عرضه آن نیز نسبت به ماههای قبل محدودتر شده و آن طور که مردم اظهار میکنند برای خرید این ماده پروتئینی مجبور هستند به چندین مرکز خرید مراجعه کنند.
در حالی قیمت مرغ دولتی ۲۴ هزار و ۹۰۰ تومان اعلام شده است که خبری از این قیمت در مغازهها نیست و قیمت مرغ همچنان در سطح شهر در حال افزایش است.
این شرایط در حالی است که مرغداران به دلیل کمبود جوجه یکروزه و رشد چشمگیر قیمت آن با چالش بزرگی مواجه شدهاند ضمن اینکه قیمت سایر مؤلفههای تولید نیز افزایش یافته است که به عنوان مثال میتوان به افزایش قیمت نهادههای دامی اشاره کرد و به همین دلیل تولیدکنندگان خواستار اصلاح نرخ مصوب مرغ هستند.
صحبت ما با متولیان امر تولید در مازندران است که چرا باید با توجه به گذشت ۶ ماه از راهاندازی قرارگاه تولید گوشت مرغ در استان اما همچنان شاهد افزایش قیمت بیرویه و بیسر و سامانی تولید گوشت مرغ، نهادههای دامی، لبنیات، سبوس و سایر نهاده های دامی در استان باشیم؟ مگر این قرارگاه متولی ندارد که رسیدگی و پیگیری لازم را در این رابطه داشته باشد تا مردم را از این همه گرفتاریهایی که در معیشت و اقتصاد آنان به وجود آمده نجات دهد؟
چرا باید در استانی که طبق گفته متولیان بخش کشاورزی، به عنوان قطب تولیدات کشاورزی کشور است اما در همان استان ما باید برای خرید مایحتاج روزانه زندگی خود دچار مشکلات عدیدهای باشیم و اصلیترین کالای اساسی را که مرغ است هر روز با قیمتهای گزاف خریداری کنیم؟ متولی این امر در کجای این داستان غم انگیز وجود دارد و آیا اساسا کاری مهمتر از تامین سفره مردم دارد؟
مرغداران و دامداران هر روز گله و شکایتهایی مبنی بر عدم حمایت از آنان و رسیدگی به مشکلاتشان از سوی معاونت امور دام و جهاد کشاورزی مازندران دارند که این امر برای استانی که تامین کننده کالای اساسی برای سایر استانهای کشور است اصلا زیبنده نیست.
با یک حساب سرانگشتی و با توجه به مشکلات عدیدهای که مردم استان مازندران، مرغداران و دامداران از آن رنج میبرند به این اصل مهم پی میبریم که زمام امور باید در دست مدیرانی کارآمد، متخصص، بابرنامه، پاکدست با روحیه انقلابی و جهادی باشد تا دغدغه های مردم را کاهش دهد نه اینکه با بیبرنامگی و عدم مدیریت صحیح، هر روز شاهد ایجاد مشکلی جدید برای تولید و تولیدکننده و مصرفکننده باشیم.
هر روز که اخبار را رصد میکنیم شاهد افزایش قیمت محصولات و نهادههای دامی هستیم؛ از شیر و جوجه یکروزه گرفته تا لبنیات و مرغ و سبوس و نهادههای دامی.
تولیدکنندگان تا کی باید تاوان بیمدیریتی و بیکفایتی مدیران ناکارآمد و بیبرنامه را پس بدهند؟ همان مدیرانی که هیچ برنامهای برای مهار اوضاع افسارگسیخته دام و طیور استان ندارند و دچار روزمرگی شدهاند و وقت خود را صرف جلسات بیفایده و نامه نگاری میکنند و هیچ برنامهای برای بهبود اوضاع ندارند.
طبق آمار مسوؤلان بخش کشاورزی مازندران در حال حاضر ۲۳ هزار نفر به طور مستقیم در صنعت طیور استان فعالیت دارند و باید گفت این آمار عدد قابل توجهی است که براحتی نمیتوان از کنار آن گذشت بلکه مسؤولیت و تعهد متولیان امر در این بخش را دوچندان میکند و باید دید آیا به همین میزان برای این قشر عظیم برنامه و حمایتی داشتهاند یا خیر!
صنعت دام و طیور مازندران نیازمند مدیری کارآمد، متعهد و بابرنامه است چراکه نه تنها متولی امنیت غذایی محصولات پروتئینی استان بلکه کشور هم هست و اگر در آینده مدیری برنامه محور و کارامد انتخاب نشود یقینا اوضاع صنعت طیور مازندران به قهقرا خواهد رفت چرا که دامداران، مرغداران و مصرف کنندگان به دنبال مدیر با برنامه هستند و به ارایه برنامههای آنها و رفع مشکلاتشان امتیاز خواهند داد نه افرادی که از طریق لابیگری بر صندلی مدیریت تکیه میزنند و بود و نبودشان برای صنعت طیور استان فرقی ندارد.
