تیترآنی:هر چند خورشید عامل ایجاد حیات در زمین است اما شراره‌های خورشیدی، اشعه‌های ماورای بنفش آن، احتمال خاموشی‌اش و … دانشمندان را نگران کرده است.
نوشتن درباره مزایا و فواید خورشید، نور آن، گرمابخشی‌اش به زمین و … کار سختی نیست. همه ما می‌دانیم که خورشید تاثیر زیادی بر جنبه‌های مختلف زندگی انسان‌ها، حیوانات، طبیعت و … در کره‌زمین دارد. این توپ درخشان که از گاز تشکیل شده و در مرکز منظومه شمسی قرار دارد ، زندگی تمام جانوران روی زمین را تحت تاثیر قرار داده و نقش زیادی هم در ایجاد شرایط فعلی سیاره‌هایی که در همسایگی ما قرار دارند ایفا می کند. اما علاوه بر این، خورشید راز‌های زیادی را در خود نگه‌داشته است که برخی از آن‌ها خطرناک هستند. در این جا خطر‌های تهدیدآمیزی از خورشید را می‌خوانید که از جانب این ستاره، کره‌خاکی را تهدید می‌کند و دانشمندان را بیش از هر چیز دیگری نگران کرده است.
خروج جرم از تاج‌خورشیدی: خروج جرم از تاج خورشید یا CME، اساسا انفجار‌های خورشیدی است که منجر به پرتاب شدن ابر‌های بزرگ پلاسما از خورشید می‌شود. آن‌ها می‌توانند در هر جهتی فوران کنند و پس از فوران از طریق توفان‌های خورشیدی به مسیر خود ادامه می‌دهند. این فوران‌ها می‌توانند میلیارد‌ها تن ماده همراه خود داشته باشند و چندین میلیون مایل در ساعت حرکت کنندکه بسیار وحشتناک است! CMEها می‌توانند سیستم‌های الکتریکی ما را به طور گسترده‌ای مختل کنند و باعث نوسانات الکترونیکی، منفجر شدن ترانسفورماتور‌ها در شبکه برق و ایجاد اختلال در سیستم‌های ماهواره‌ای شوند.
توفان ژئومغناطیسی: در سال ۱۸۵۹، بزرگ ترین توفان خورشیدی در تاریخ معاصر توسط دانشمندان ثبت شد. این رویداد Carrington نام داشت که اختلالات ژئومغناطیسی باورنکردنی را در زمین ایجاد کرد. این رویداد چنان عظیم بود که شفق قطبی حاصل از آن از نزدیک عرض‌های استوایی هم دیده می‌شد. محققان می‌گویند اگر توفان ژئومغناطیسی در زمان حال و به این بزرگی اتفاق بیفتد، می‌تواند زندگی مدرن را فلج و ارتباطات را مختل کند، ماهواره‌ها را تحت تأثیر قرار دهد و حتی شبکه برق را خراب کند. اما ترسناک‌ترین قسمت ماجرا کجاست؟ بسیاری از دانشمندان بر این باورند که در آینده یک مگا توفان خورشیدی به بزرگی توفان سال ۱۸۵۹ به سیاره ما برخورد خواهد کرد. این اتفاق نادر است، اما مطمئنا غیرممکن نیست.
اشعه ماورای بنفش: تا حدی به دلیل کاهش ازون در جو، اشعه ماورای بنفش ساطع شده از خورشید به طور مداوم به سطح سیاره ما اصابت می‌کند. گرچه از برخی جنبه‌ها این موضوع خوب است، اما با برخی از نکات منفی و خطرناک هم همراه است. اشعه ماورای بنفش عامل ایجاد بسیاری از مشکلات از جمله سرطان پوست، پیری زودرس، آب مروارید و حتی ضعف سیستم ایمنی بدن در انسان است. اما آن چه این مسئله را حتی ترسناک‌تر می‌کند این است که کاهش ازون طی ۳۰ سال گذشته منجر به افزایش سرطان‌های پوست شده است و برخی از محققان نگران ادامه افزایش آن هستند.
شراره‌های خورشیدی: شراره‌های خورشیدی در واقع پرتو‌های عظیم و شدیدی هستند که از سطح خورشید پرتاب می‌شوند. این شراره‌ها نتیجه رهاشدن انرژی مغناطیسی است که منجر به ایجاد شدن بزرگ ترین رویداد‌های انفجاری در منظومه شمسی می‌شود. اما یک شراره خورشیدی می‌تواند به زمین آسیب بزند یا آن را نابود کند؟ این شراره‌ها در شرایط فعلی خطری برای انسان‌های زمین ندارند، اما می‌توانند باعث خرابی فناوری‌های مرتبط با الکترونیک از جمله ماهواره‌های GPS و فناوری مشابه در زمین شوند.
دردسرساز شدن برای سفر‌های میان ستاره‌ای: تابش خورشید می‌تواند برای فضانوردان خطرناک باشد اما این مسئله، یک مشکل ثانویه ترسناک‌تر را ایجاد می‌کند. همه ما می‌دانیم که عمر زمین روزی تمام خواهد شد و دیگر نمی‌تواند محلی برای حیات انسان باشد. بسیاری معتقدند اگر به زنده ماندن در دراز مدت امیدواریم، باید به یک گونه میان ستاره‌ای تبدیل شویم. اما تابش خورشید می‌تواند این مسئله را به شدت مشکل ساز کند! طبق گفته ناسا، دو نوع تابش وجود دارد که فضانوردان باید هنگام ترک لایه محافظتی زمین با آن روبه رو شوند. برخی از این تشعشعات و تابش‌ها از پرتو‌های کیهانی کهکشانی حاصل می‌شود، اما بقیه آن از خود خورشید است. محققان به طور مداوم در حال کار روی فناوری‌های جدید برای محافظت از انسان در برابر این اشعه هستند اما حتی یک سفر کوتاه به مریخ هم چالش‌های زیادی را به همراه دارد.
تبخیر آب ذخیره زمین: خورشید ما اکنون در مرحله چرخه زندگی خود است، مرحله‌ای که در آن به مرور هیدروژن به هلیم تبدیل می‌شود. خبر خوب این است که یک ستاره به اندازه خورشید ما معمولا حدود هشت میلیارد سال در این مرحله خواهد ماند. این بدان معناست که خورشید حدود 5/4 میلیارد سال دیگر عمر دارد. اما خبر بد چیست؟ همان‌طور که خورشید هیدروژن را می‌سوزاند، میزان روشنایی آن هم با سرعت حدود 10 درصد در هر میلیارد سال افزایش می‌یابد. افزایش 10 درصدی روشنایی خورشید تا حدی باعث گرم شدن زمین می‌شود که اقیانوس‌های زمین شروع به تبخیر می‌کنند. دانشمندان به طور کلی موافق اند که با ادامه تبخیر اقیانوس‌ها، آب بیشتری در جو زمین گرفتار خواهد شد. این اتفاق یک اثر گاز گلخانه‌ای ایجاد می‌کند که گرمای بیشتری را در جو زمین به دام می‌اندازد و باعث تبخیر بیشتر اقیانوس‌ها می‌شود.
خاموشی خورشید: نظریه‌های مختلف، پایان‌های متفاوتی را برای سیاره ما پیش بینی می‌کنند. برخی از مدل‌ها بیان می‌کنند که زندگی به سرعت چشم به هم زدن نابود می‌شود و سیاره ما طی یک میلیارد سال آینده به یک تکه سنگ بدون حیات در فضا تبدیل خواهد شد. البته برخی دیگر اظهار می‌کنند که برخی از گونه‌ها ممکن است کمی بیشتر زنده بمانند. بسیاری از دانشمندان توافق دارند که در آینده‌ای دور، قبل از این‌که سوخت خورشید کاملاً تمام و به یک سحابی سیاره‌نما تبدیل شود ، روزی به «کوتوله سفید» تبدیل خواهد شد. محققان بر این باورند که این فرایند حدود 10 میلیارد سال به طول خواهد انجامید، اما شاید انسان تا آن زمان باقی نمانده باشد تا چنین وضعیتی را ببیند.
